కవిత్వం రాస్తా-రాస్తుంటా!
చూపులు చీల్చినా,
మాటలు మండినా,
విషము చిమ్మినా –
కలాన్ని వదలనూ… వదలనూ!
ఆంక్షలు విధించినా,
ఆటంకాలు సృష్టించినా,
అభ్యంతరాలు వ్యక్తపరచినా –
కాగితాన్ని వీడనూ… వీడనూ!
మట్టిలో కప్పినా,
గాలిలో కలిపినా,
గుంతలో పడేసినా –
రాయటాన్ని ఆపనూ… ఆపనూ!
బురదలో నెట్టినా,
బూడిదలో కుక్కినా,
బాధలలో ముంచినా –
సువాసనలు చల్లుతా… చల్లుతా!
చేతితో చరచినా,
కాలితో తన్నినా,
కర్రతో కొట్టినా –
కవితాజ్యోతులు వెలిగిస్తా… వెలిగిస్తా!
బరువు మోపినా,
పరువు తీసినా,
కరువు వచ్చినా –
సాహిత్యరాగాలు తీస్తా-తీస్తా!
గుండె గాయాలపాలైనా,
హృది తరగిపొయిన,
మది మదనపడ్డా –
కవనం సాగిస్తా… కొనసాగిస్తా!
ఊపిరి ఆగేదాకా,
కాయం కూలేదాకా,
ప్రాణం పోయేదాకా –
కవిత్వం రాస్తా… రాస్తుంటా!
కవనం –
నా ధ్యేయం,
నా మార్గం,
నా భాగ్యం.
కవిత్వం –
నా ప్రాణం,
నా మానం,
నా జీవనం!
గుండ్లపల్లి రాజేంద్రప్రసాద్, భాగ్యనగరం
Comments
Post a Comment